Thracian Cliffs - arcydzieło Gary'ego Playersa nad Morzem Czarnym

Wielokrotny zwycięzca turniejów Gary Players zaprojektował liczne, często niezwykłe pola golfowe na całym świecie. Thracian Cliffs na bułgarskim wybrzeżu Morza Czarnego zajmuje jednak wyjątkową pozycję i przez wielu uważane jest za "europejski Pebble Beach". Pole stało się sławne nie tylko dzięki teeshotowi profesjonalnego golfisty Nicolasa Colsaertsa podczas Volvo World Matchplay 2013, kiedy Belg zagrał swojego teeshota na dołku nr 10, krótkim par 4, bezpośrednio w blok toaletowy po lewej stronie. Ogólnie: pole, które Players praktycznie wyciosał ze skał trackiego wybrzeża, jest bardzo wymagające pod względem gry piłką, szczególnie podczas pierwszej rundy, dlatego należy zabrać ze sobą na rundę odpowiedni zapas. Ze względu na liczne różnice wysokości, rundę pokonuje się na wózku.

Thracian Cliffs - wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego

Pierwsze dziewięć dołków przebiega niemal w całości wzdłuż wybrzeża. W związku z tym do prawie wszystkich dołków odnosi się następująca zasada: nie zatrzymuj się zbyt daleko po prawej stronie, ponieważ piłka będzie miała tendencję do znikania w kierunku morza. O tym, że pole jest nie tylko piękne, ale i bardzo trudne, można przekonać się już na dołku 2. Par 5 jest uważany za najtrudniejszy dołek całej rundy, zaczyna się od ślepego teeshota pod górę i ma mocno pofałdowany fairway. To samo dotyczy wszystkich dołków: greeny są duże, trudne, szybkie i otoczone wymagającymi bunkrami. Dołek nr 3 oferuje wspaniałe widoki z podwyższonych tee i green, który jest przesunięty w prawo w kierunku morza. Być może najpiękniejszym fragmentem rundy - w każdym razie szczególnie spektakularnym - jest krótki par 3 na dołku 5, który rozgrywany jest nad dołkiem, a teren wyraźnie opada w prawo w kierunku wybrzeża. Dołek nr 6, również par-3, jest bez wątpienia charakterystycznym dołkiem. Tee znajdują się do 40 metrów nad greenem, który graniczy z białymi klifami wybrzeża po lewej stronie, z Morzem Czarnym czającym się po prawej i za nim. Dołek nr 7, Par-4, jest najbardziej znany ze swojego strzału z tee z małej wyspy na morzu. Co ciekawe, jest to środkowe z pięciu tee boxów na dołek, więc powinieneś przynajmniej spojrzeć w kierunku fairwaya, ponieważ aby się tam dostać, potrzebujesz co najmniej 170 metrów carry. Ale to nie wszystko: green jest znacznie podwyższony, więc można zagrać podejście prawie na ślepo. Odcinek fairwayów graniczących bezpośrednio z morzem kończy się krótkim, wąskim Par-4 na ósmym dołku.

Back nine jest o jeden poziom wyżej

Na dziewiątym dołku zmienia się kierunek gry, a wraz z nim często kierunek wiatru. Większość pola kieruje się teraz z powrotem w stronę budynku klubowego. W związku z tym grasz o jeden poziom wyżej, ponieważ fairwaye są ułożone powyżej pierwszej dziewiątki. Oznacza to również, że szczególnie po lewej stronie istnieje teraz zagrożenie kłopotami, a większość dołków po tej stronie opada stromo. Players wykorzystał wzrost wysokości, aby stworzyć wspaniałe pola z różnicami wysokości. Czasami z podwyższonych tee zjeżdża się w dół, a następnie ponownie pod górę, czasami cały fairway biegnie w górę lub w dół - rzadko zdarzają się płaskie fairwaye. Par-4 na dołku 11 po raz ostatni prowadzi z dala od domku klubowego, po czym rozpoczyna się piękna i wymagająca droga powrotna do startu. Jednym z najpiękniejszych dołków jest 12. dołek ze wspaniałym widokiem na morze i wybrzeże. Trzynasty green jest również wspaniale wyeksponowany z niezakłóconym widokiem na wodę. Par 4 o długości 454 metrów na dołku 16 jest drugim najtrudniejszym dołkiem rundy, gdzie Bogey często czuje się jak par. Na dołku nr 17 po lewej stronie tuż przed greenem znajduje się staw, więc należy trzymać się prawej strony. Na ostatnim dołku Par, ten staw musi być rozegrany w kierunku lekko wzniesionego greenu, który wisi w kierunku stawu - piękne i wymagające wykończenie.

Nurkowanie po rundzie

Po zakończeniu rundy można skorzystać z bezpłatnego transferu z klubu na plażę Argata i opłakiwać piłki zgubione w Morzu Czarnym na plaży na poziomie morza lub po prostu cieszyć się pogodą, scenerią i życiem.