Thracian Cliffs - Gary Players meesterwerk aan de Zwarte Zee

Meervoudig majorwinnaar Gary Players heeft over de hele wereld talloze, vaak buitengewone golfbanen ontworpen. Thracian Cliffs aan de Bulgaarse Zwarte Zeekust heeft echter een uitzonderlijke ligging en wordt door velen beschouwd als "Europa's Pebble Beach". De baan werd niet in de laatste plaats beroemd door het teeshot van de professionele golfer Nicolas Colsaerts tijdens de Volvo World Matchplay 2013, toen de Belg zijn teeshot op hole 10, een korte par 4, rechtstreeks in het toiletgebouw aan de linkerkant speelde. In het algemeen: de baan, die Players praktisch uit de rotsen van de Thracische kust heeft gebeiteld, is erg balgevoelig, vooral tijdens de eerste ronde, dus je moet een geschikte voorraad meenemen tijdens de ronde. Vanwege de vele hoogteverschillen wordt de ronde per kar afgelegd.

Thracische kliffen - Langs de Zwarte Zeekust

De eerste negen holes lopen bijna volledig langs de kust. Daarom geldt voor bijna alle holes: stop niet te ver naar rechts, want dan heeft de bal de neiging om in de richting van de zee te verdwijnen. Dat de baan niet alleen mooi, maar ook erg moeilijk is, is al te zien op hole 2. De par-5 wordt beschouwd als de moeilijkste hole van de hele ronde, begint met een blind teeshot bergop en heeft een sterk golvende fairway. Hetzelfde geldt voor alle holes: de greens zijn groot, moeilijk, snel en omringd door uitdagende bunkers. Hole 3 biedt een geweldig uitzicht vanaf de verhoogde tees en een green die naar rechts is verschoven richting de zee. Misschien wel het mooiste deel van de ronde - in elk geval een bijzonder spectaculaire - wordt ingeleid door de korte par 3 op hole 5, die over een dip wordt gespeeld en het terrein duidelijk naar rechts afloopt richting de kust. Hole 6, ook een par, is zonder twijfel de signature hole. De tees bevinden zich tot 40 meter boven de green, die aan de linkerkant grenst aan de witte kliffen van de kust, met de Zwarte Zee op de loer rechts en daarachter. Hole 7, een par, is vooral bekend om zijn tee shot vanaf een klein eiland in zee. Interessant genoeg is dit de middelste van de vijf tee boxes per hole, dus je moet op zijn minst even naar de fairway kijken, want je hebt minstens 170 meter carry nodig om daar te komen. Maar dat is nog niet alles: de green is aanzienlijk verhoogd, dus je kunt de approach bijna blind spelen. Het stuk fairways dat direct aan zee grenst, eindigt met een korte, smalle par op de achtste hole.

De back nine is een niveau hoger

Op de negende hole verandert de speelrichting - en daarmee vaak ook de windrichting. Het grootste deel van de baan loopt nu terug richting het clubhuis. Je speelt dus een niveau hoger, omdat de fairways boven de voorste negen zijn aangelegd. Dit betekent ook dat er nu vooral aan de linkerkant problemen dreigen en dat de meeste holes aan deze kant steil aflopen. Players heeft gebruik gemaakt van de toegenomen hoogte om prachtige banen te creëren met hoogteverschillen. Soms gaat het bergafwaarts vanaf verhoogde Tee's en dan weer bergopwaarts, soms loopt de hele fairway omhoog of omlaag - er zijn zelden vlakke fairways. De par 4 op hole 11 leidt voor de laatste keer weg van het clubhuis, waarna de mooie en uitdagende weg terug naar de start begint. Een van de mooiste holes is de 12e met een prachtig uitzicht op de zee en de kust. De dertiende green is ook prachtig blootgesteld met een vrij uitzicht op het water. De 454 meter lange par-4 op hole 16 is de op een na moeilijkste hole van de ronde, waar een Bogey vaak aanvoelt als een Par. Op hole 17 komt er een vijver in het spel aan de linkerkant kort voor de green, dus je moet hier rechts blijven. Voor de laatste Par moet je over deze vijver spelen in de richting van de licht verhoogde green die naar de vijver toe hangt - een mooie en uitdagende finish.

Duik na de ronde

Na de ronde kun je gebruikmaken van de gratis pendeldienst van het clubhuis naar Argata Beach en op het strand op zeeniveau rouwen om de verloren ballen in de Zwarte Zee of gewoon genieten van het weer, het landschap en het leven.