De comebacks van Tiger Woods: De ongelooflijke kroniek van zijn blessures

Tiger Woods, een van de grootste golfers aller tijden, staat niet alleen bekend om zijn ongeëvenaarde succes, maar ook om een lange en vaak pijnlijke geschiedenis van blessures die zijn carrière herhaaldelijk op de proef stelden. Het feit dat hij desondanks keer op keer comebacks vierde en in totaal 15 majors won, is niets minder dan een wonder. Van vroege knieproblemen en een gebroken been, waarmee Woods toch nog een major wist te winnen, tot het verschrikkelijke auto-ongeluk waarbij de nu 49-jarige bijna zijn been verloor - lees hier over de soms ernstige blessures die Tiger Woods opliep.

Tiger Woods en zijn blessures

Het werd al vroeg in zijn carrière duidelijk dat Woods' knie een zwak punt zou zijn. De eerste bekende operatie vond plaats in december 1994, toen goedaardige cysten en littekenweefsel werden verwijderd uit zijn linkerknie als 18-jarige student aan de Stanford University. Omdat hij toen nog amateur was, had deze vroege ingreep geen invloed op zijn professionele carrière, maar het was wel een voorbode van toekomstige problemen.

Nadat hij in 2001 golfgeschiedenis had geschreven met de "Tiger Slam", moest Woods in december 2002 nog een operatie aan zijn linkerknie ondergaan om vocht uit de voorste kruisband af te voeren en nog meer cysten te verwijderen. Dit gebeurde op het hoogtepunt van zijn dominantie, kort na het winnen van de Masters en de U.S. Open. De operatie dwong hem om het begin van het seizoen 2003 niet te spelen en een pauze van 10 weken te nemen. Maar Tiger Woods keerde snel en zegevierend terug, een patroon dat zich nog vele malen in zijn carrière zou herhalen.

Tigers gouden periode en eerste grote tegenslagen

Zelfs in zijn beste jaren bleef Woods niet helemaal gespaard. Vanaf september 2006 werd hij geplaagd door pijn en kleine blessures. Het is opmerkelijk dat hij in deze fase, die een van zijn succesvolste was, gewoon door de pijn heen speelde en zelfs een toernooi won op de toenmalige World Golf Championships. Dit toonde zijn immense mentale kracht en de wil om te winnen ondanks zijn fysieke beperkingen.

Een dramatische gebeurtenis was de scheuring van de voorste kruisband in zijn linkerknie in juli 2007, die Woods opliep na het Open Championship. Hij besloot aanvankelijk niet te worden geopereerd en bleef op het hoogste niveau spelen. Hij won zelfs vijf van zijn volgende zes toernooien, waaronder het PGA Championship. Maar het jaar daarop werd de ware omvang van de blessure duidelijk.

In april 2008 onderging Woods een arthroscopische knieoperatie aan zijn linkerknie om de schade aan het kraakbeen te herstellen. Dit gebeurde kort na zijn tweede plaats op de Masters en leidde tot een verplichte pauze van twee maanden. Maar zijn knie-odyssee was nog niet voorbij: In mei 2008 werd bij hem twee stressfracturen in zijn linker scheenbeen geconstateerd. Ondanks de pijn en tegen medisch advies in, deed Woods mee aan de U.S. Open en won het toernooi in een play-off tegen Rocco Mediate - een overwinning die nog steeds wordt gezien als een van de grootste triomfen uit zijn carrière. Acht dagen na deze legendarische overwinning, in juni 2008, moest hij een operatie aan zijn linkerknie ondergaan. Dit dwong hem om de rest van het seizoen 2008 niet te spelen en leidde tot een lange herstelfase.

Chronische problemen en het begin van rugproblemen

Het begin van de jaren 2010 werden gekenmerkt door terugkerende problemen. In april 2011 had Woods een verrekte binnenband in zijn linkerknie en een verrekte achillespees. Hierdoor miste hij de Players Championship, de U.S. Open en de Open Championship en nam hij een pauze van een maand. De achillespees zou hem blijven plagen; in maart 2012 dwong een andere episode van achillespeespijn hem om zich terug te trekken uit het WGC-Cadillac Championship, maar slechts twee weken later won hij het Arnold Palmer Invitational. In juni 2013 kreeg hij last van zijn linkerelleboog. Woods trok zich terug uit de AT&T National en nam ongeveer een maand vrij, maar keerde op tijd terug voor het Open Championship.

Een nieuw, lang hoofdstuk in zijn blessuregeschiedenis begon in 2014: rugproblemen. In maart 2014 onderging Woods zijn eerste rugoperatie (een microdiscectomie) vanwege een beknelde zenuw. Dit was het begin van een odyssee die een blijvende impact zou hebben op zijn carrière. Hij moest zich terugtrekken uit de Honda Classic en de Arnold Palmer Invitational en miste de Masters voor het eerst in zijn carrière. Dit was het begin van een lange golfpauze.

De rugproblemen hielden aan: In september en oktober 2015 volgden nog twee microdiscectomieën in zijn rug om schijfdeeltjes te verwijderen. Door deze operaties miste hij de rest van het seizoen 2015 en ook de Masters van 2016, een periode die werd gekenmerkt door onzekerheid over de vraag of hij ooit weer op topniveau zou kunnen spelen.

In april 2017 onderging Woods een spinale fusie in zijn onderrug, zijn vierde rugoperatie. Deze operatie werd beschouwd als een laatste redmiddel en werd door velen gezien als een mogelijk einde van zijn carrière. Hij trok zich terug uit de Dubai Desert Classic en miste de grote toernooien in het voorjaar. In 2016 en 2017 nam hij aan geen enkel groot toernooi deel.

De comeback van Tiger Woods en het verwoestende ongeluk

Na een grotendeels blessurevrij seizoen 2018, dat culmineerde in een emotionele overwinning op de Tour Championship, keerde Woods in 2019 terug naar het winnende circuit. Slechts een paar maanden later won hij de Masters, een van de grootste comebacks in de sportgeschiedenis. In augustus 2019 onderging hij een arthroscopische operatie aan zijn linkerknie om kleine kraakbeenbeschadigingen te herstellen, waarvan hij relatief snel herstelde.

Het jaar 2021 begon met nog een rugoperatie. In januari 2021 onderging Woods zijn vijfde microdiscectomie. Dit zou hem voor het seizoen 2021 buitenspel zetten, maar slechts een paar weken later, in februari 2021, was hij betrokken bij een ernstig auto-ongeluk dat zijn carrière opnieuw aan de rand van de afgrond bracht. Woods liep meerdere breuken op in zijn rechterbeen, voet en enkel, waardoor een spoedoperatie nodig was. Woods verloor bijna zijn been bij dit ongeluk; volgens de artsen die hem op dat moment behandelden, was amputatie een mogelijkheid. Sindsdien is zijn grootste probleem niet meer zijn rug, maar zijn mobiliteit. In een paar optredens op de Tour sindsdien heeft Woods benadrukt dat lopen de grootste moeilijkheid is voor zijn kwakkelende lichaam.

Achillespeesscheuring - Tiger Woods opnieuw geblesseerd

Zijn comeback verliep moeizaam. In april 2022 deed hij mee aan de Masters en haalde hij zelfs de cut. Korte tijd later op het PGA Championship moest hij zich echter terugtrekken uit het toernooi vanwege fysieke problemen. In april 2023 leidden aanhoudende problemen tot een operatie aan zijn rechterenkel om posttraumatische artritis te behandelen, een langetermijngevolg van zijn auto-ongeluk. Deze operatie betekende opnieuw een pauze van tien maanden.

Ook in 2024 en 2025 bleven blessures zijn toernooischema beïnvloeden. In september 2024 werd bekend dat hij een zesde rugoperatie had ondergaan (microcompressie van de lumbale wervelkolom) vanwege zenuwbeknelling. En in maart 2025 werd bekend dat hij opnieuw een scheur in zijn linker achillespees had opgelopen, waardoor hij geopereerd moest worden en zijn seizoen van 2025 feitelijk eindigde. Woods kon tussen januari en maart tenminste nog showwedstrijden spelen in de door hem en Rory McIlroy opgerichte "TGL"-competitie en zich opnieuw presenteren aan golffans op de (virtuele) golfbaan. Het is niet onmogelijk dat hij ooit weer regelmatig om trofeeën en titels zal spelen, maar door zijn lange blessurelijst is dat moeilijk voor te stellen. Aan de andere kant heeft Woods de golfwereld vaak weten te verrassen met comebacks dankzij zijn mentaliteit, toewijding en passie.