De zuidbaan van de Seddiner See Golf & Country Club - een golfjuweel aan de poorten van Berlijn

De baan, die in 1997 werd geopend en op ongeveer 40 minuten rijden ten zuidwesten van Berlijn ligt, is ontworpen door een toen nog onbekende architect: Kyle Phillips, aan wie we nu onze eigen meesterwerken te danken hebben, zoals Kingsbarns, Yas Links en Bernardus Golf (locatie voor de Solheim Cup van 2026).

Met vier tees per hole en een totale lengte van tussen de 4.881 en 6.486 meter is de Par 72 baan geschikt voor golfers van alle niveaus. De baan is twee keer gastheer geweest van de Amundi German Masters, waar Alexandra Försterling in 2024 een historische thuisoverwinning behaalde. Het ontwerp draagt duidelijk de handtekening van de Amerikaanse ontwerpers, niet in de laatste plaats het helderwitte bunkerzand dat schittert in de zon, waardoor je bijna het gevoel krijgt dat je speelt op een baan onder de zon van Florida of Californië.

‍

‍

De zuidbaan van Golf & Country Club Seddiner See combineert ontwerpelementen zoals verhoogde greens, bunkers en water tot een harmonieus totaalconcept. Dit is bijvoorbeeld te zien op hole 2, een par 4, dogleg rechts. Vanaf de tee is het belangrijk om de vele bunkers in de driveland zone links en rechts te ontwijken. Precisie is vereist bij het raken van de vlag, want de green wordt niet alleen omringd door verschillende bunkers, maar grenst ook aan water aan de rechterkant.

‍

De eerste par 3 brengt ook veel water in het spel, want drie van de vier tees op hole 3 dragen de bal over het natte element naar de vlag. De baan wisselt dan af tussen doglegs en rechte fairways, met veel bunkers om te vermijden - water komt alleen in het spel op fairway 7 (als een greppel die de fairway scheidt) en fairway 9.

‍

De tot 408 meter lange par 4 negende hole grenst rechts aan een meer, dat de negen van de laatste hole scheidt. De ontwerper heeft hole 9 en 18 ook een dubbele green gegeven - die op hole 9, afhankelijk van de vlagpositie en de balpositie na het tee shot, meestal over water moet worden gespeeld.

‍

‍

Het tweede deel van de ronde begint relatief gemakkelijk, waarbij vooral de par 3 op hole 11 als gemakkelijkste hole een goede scoringskans biedt - mits de vlag rechts staat, want links ligt een diepe greenbunker op de loer.

Daarna neemt de moeilijkheidsgraad weer toe. Het stuk van hole 13 tot 15 (par-5 en twee par-4's) is een van de hoogtepunten van de ronde. Bij de dogleg naar rechts van de dertiende hole kijk je uit over open terrein en wordt de fairway steeds smaller in de richting van de green. De green zelf wordt beschermd door bunkers aan de linkerkant en loopt naar rechts af naar het meer dat je kent van hole 2 en 3. Daarna volgt een dogleg naar rechts. Dit wordt gevolgd door een dogleg naar links, waar het water begint te buigen en zich uitstrekt naar de vlag. Bovendien helt de fairway in het tweede deel iets naar links in de richting van het water - maar de green zelf loopt duidelijk af naar rechts.

Hole 15 is ook een dogleg links met water vanuit de bocht, maar heeft minder fairway bunkers dan de vorige hole. De laatste par 3 op hole 17 vereist weer een nauwkeurig tee shot naar de verhoogde green, die naar rechts afloopt en wordt verdedigd door verschillende bunkers, voordat de op een na moeilijkste hole van de ronde - aan de andere kant van de negende hole - je terugbrengt naar het clubhuis.

‍

‍

Iedereen die in de buurt van Berlijn reist, mag deze prachtige golfbaan niet missen - vooral omdat de baan ook een andere baan bevat die is ontworpen door Rainer Preissmann. De zuidelijke baan biedt plezier en uitdagingen voor golfers van verschillende niveaus en afstanden - hoeveel plezier je hebt hangt af van je keuze van tee box en je vermogen om de bal recht te spelen.